Stilte is het geluid van het ruisen van de wind door de bomen of het zingen van een vogel bij het vallen van de nacht. De stilte zorgt ervoor dat je zintuigen zich meer bewust worden . Stilte is steeds meer een schaars goed geworden. We moeten in ons dichtbevolkte land de plekken koesteren waar we de stilte nog kunnen beleven.
Stilte kun je ook in jezelf zoeken door je af te sluiten voor de waan van de dag.
Muziek: “The Sound of Silence” van Simon en Garfunkel
“The Sound of Silence”, het geluid van de stilte, bezongen door Simon en Garfunkel, vind ik een mooie gedachte.
In onze westerse samenleving lijkt de behoefte van mensen om zich te ontworstelen aan de drukte van het bestaan, steeds groter te worden.
Altijd maar druk zijn, altijd maar lawaai, het is een van de grootste collectieve psychologische problemen van deze tijd. Veel mensen zouden graag tot zich zichzelf willen komen, maar het lukt ze niet. Het is iets dat inmiddels diep verankerd zit in onze cultuur.
Voortdurend bezig zijn, activiteiten doen met betrekking tot zelfontplooiing, het is volkomen vanzelfsprekend geworden. Altijd maar druk zijn, is in onze tijd het bewijs dat je er bent en meetelt. Daarop zijn we trots, kijk dit doe ik allemaal! Tegelijkertijd zorgt het voor onvrede. Wat veel mensen niet beseffen, is, dat het een keuze is om altijd maar door te hollen. Het is niet iets wat je overkomt, zonder dat je er invloed op hebt.”
Een goed medicijn hier voor is “stilte”. “Stilte” is de manier bij uitstek om jezelf goed te leren kennen. “Stilte” is de toegangspoort tot de ziel.
Stilte is de ervaring van geen enkel geluid, of de ervaring van zo weinig geluid, dat het als volledig natuurlijk en rustgevend wordt beschouwd.
Stilte kan echter ook als beklemmend of bedreigend worden ervaren.
Er valt een stilte, of het eerst levendige gesprek valt even stil!
De angstige stilte……… Na het vertrek van de Pers en de hevige schrik dat door de wereld ging, het overbrengen van het nieuws dat Prins Friso in het ziekenhuis terecht was gekomen, blijft het akelig stil…… Dit keer geen geschop tegen de journalisten en de roddelpers, nee, slechts een angstig gevoel, het gevoel van enge stilte.
De “stilte des doods”, Woensdag 24 juli Trekken zwarte stoeten door Nederland. De slachtoffers van de vliegramp in Oekraïne zijn op weg naar huis. Ze krijgen een monumentaal “welkom thuis” dat iedereen zich lang zal herinneren. Wat voor hen een vlucht naar de zon, familie of werk, had moeten zijn, werd een vlucht naar het graf. Heel de tocht, van de luchthaven Eindhoven naar Hilversum, staat de wereld stil. Een heel volk protesteert in stilte tegen de waanzin van geweld. Menigeen kreeg een brok in de keel.
Stilte kan je ook bewust maken van je eenzaamheid. Velen kennen deze lege stilte en stille leegte. Voor sommigen rijgen de lege stille dagen zich aaneen. Dan moet het geluid van de Radio of liever nog beeld en geluid van de TV, de stilte verdrijven om het leven nog een beetje dragelijk te doen zijn.
Als je met een ander spreekt, is stilte ook heel belangrijk. De één luistert, terwijl de ander spreekt. Dan moet je stil zijn.
Wanneer ik een ruimte binnenloop, zoals een kerk, dan voel ik direct een bepaalde stilte. Veel mensen ervaren een kerk als iets dat met geloof te maken heeft. Maar de ervaring van de ruimte en de stilte, heeft volgens mij meer met een bepaald soort aandacht te maken, een concentratie, dus veel meer dan de afwezigheid van geluid.
We kennen allemaal dat het druk is in ons hoofd. We doen het ene en zijn al in gedachten een stap verder bij iets anders. Bovendien wordt onze leefwereld steeds drukker. Leven in aandacht helpt je bij het hier en nu te blijven. Een ding tegelijk doen en dat met bewuste aandacht. Dan wordt je vanzelf rustiger in je hoofd.
De natuur kan je daarbij fantastisch helpen. Door je aandacht te richten op alles wat je ziet, hoort, ruikt, ervaart, ben je dichter bij jezelf en komen je gedachten vanzelf tot rust.
Ook ik ervaar de stilte van de natuur. Als kind kon ik uren op mijn rug liggen in het gras, om in alle stilte naar de wolken te kijken, mijmeren en wegdromen of vaak ging ik ‘s- avonds in ons roeibootje de Tjonger op, om te genieten van de stille avonden op het water.
Al jarenlang trekken Henk en ik erop uit en maken fikse wandelingen. Door te wandelen kun je goed in kontact komen met het landschap, de natuur, de stilte. Of je nu door bossen, heide, langs water of in de bergen loopt, is er stilte en kom je nader tot elkaar.
Dat geeft ons een prettig gevoel. Ooit zijn we ´s morgens vroeg op een stille heide eens afgestapt van de fiets en hebben zo een aantal minuten staan genieten van de stilte. Nederland kent veel plekken waar de stilte voor het zeggen heeft. Stilte in de natuur is de ervaring van geen enkel geluid, of de ervaring van zo weinig geluid, dat het als volledig natuurlijk en rustgevend wordt ervaren.
Een goed voornemen voor dit Nieuwe Jaar is dan ook , ga de natuur in en ervaar wat stilte met je doet.
Eigenlijk weten we allemaal wel hoe helend stilte en rust kan zijn, tijdens onze tempelzittingen.
Stilte zet de tijd stil, brengt een pauze in je leven, stilte haalt je weg van het alledaagse.
Stilte is ook de nieuwe luxe.
Wie heeft dat af en toe niet “de hang naar stilte”?
Stilte is meditatie in alles.
Een stilte-retraite is helemaal bedoel om je het geschenk van stilte, rust en eenvoud te laten ervaren.
Stilte heeft een voedende waarde.
Stilte is meer dan het ontbreken van geluid.
Als je het contact met je innerlijke stilte verliest, verlies je het contact met jezelf.
Wie de stilte kan verdragen, is nooit alleen.
Het is heel bijzonder om in stilte in een groep te zijn en het samenzijn te beleven in stilte. Verrassend is het hoeveel contact en verbinding er ervaren kan worden, juist wanneer je niet met elkaar praat. Dat vormt voor velen een leerzame ervaring.
Enige jaren geleden maakten Henk en ik een tocht met een cruiseboot door de fjorden van Nieuw Zeeland.
Voor dag en dauw stonden we op om de zonsopkomst mee te maken. We worden beloond. De lucht is helder blauw en de dauw trekt tussen de fjorden langzaam op. Er is geen rimpel in het water te bekennen. Het water is net een spiegel. Alleen het zachte geronk van de motor horen we. Aan dek is het op dat vroege uur nog stil, de meesten liggen nog in hun kooi of zitten aan het ontbijt. Wij genieten van deze stilte. We zien pinguins zwemmen en worden getrakteerd op springende dolfijnen. De fjord wordt door het zonlicht steeds mooier. We hebben bijna geen tijd om te ontbijten, want we willen niks missen. We zien een fantastisch schouwspel met laaghangende dauw tussen de bergen, weerspiegelingen in het water en prachtige opkomende zonskleuren, over de toppen van de bergen. Langzaamaan komen er meer mensen aan dek. Inmiddels is het 7 uur.
Dan gebeurt er iets bijzonders. In een door bergwanden omgeven fjord wordt het schip volledig stilgelegd. Iedereen wordt verzocht om aan dek te komen en om heel stil te zijn, geen geritsel van jassen, geen geloop, of geklik van fototoestellen. Dan gaan de motoren uit.
Minutenlang blijft iedereen muisstil, doodstil. Ik raak diep onder de indruk van deze stilte in de fjord. Indrukwekkend. Ook de Amerikaan naast mij, met zijn grote cowboyhoed op, is zichtbaar ontroerd. Bij hem rollen de tranen over zijn wangen.
Deze stilte had een buitengewoon verrassend effect op ons, en waarschijnlijk ook op anderen.
Muziek: “What A Wonderful World” van Eva Cassidy
